வானம் தீ உமிழ்ந்துவாரி இறைப்பது போல்வானில் கரும் பறவைசாகசங்கள் காட்டியது......ஊனமுற வைப்பதனால்;உயிர் குடித்து உடலத்தை,தானமென மண்ணில்தொகை தொகையாய்குவிப்பதனால்உவகையுறும்எண்ணமுடன்ஊழிக் குரல் எடுத்துக்கூவின அக்கொலைக் கணைகள்.......குஞ்சு குருமன்கள்குருத்தினிலே கருகலுற,பஞ்சுப் பொதி தீயில்பற்றியது போல்
தேசம்.....!நஞ்சுப் புகையில்நாசி நனைவுற்று,வெஞ்சமரின் கோரத்தில்வேகியது அவர்
சுவாசம்.....சொந்த இடம் நகர்ந்து,தொலைவாகிப் பலநாளாய்அந்தமில் பயணத்தில்ஆயிரம் இடம் மாறி,சந்திர வெளியேசத்திரமாய் அவர்
வாழ்வு..........சாக்கணத்தை எதிர்நோக்கி,ஏக்கமுடன்உயிர் வாழ்க்கை......இருந்தாலும்,நெஞ்சத்தின்இறுமாப்புஇழக்காமல்எம் தேசம்;எம் வாழ்வு;எம் மானம்என எண்ணி....,நம்பிக்கை என்றநன் மரமாய் வேரூன்றி,நெஞ்சு நிமிர்த்திநின்றார்;விழவில்லை.....!
தம் வாழ்வைக்
காக்கும் கரங்களினால்
துணிவுற்றார்...!
இருந்தாலும்
நெடும் போரின்
துயரம் வலுவுற்று,
பட்டினியால், பச்சைக்
குழந்தைகளைப்
பலியிட்டு..,
பெரும் வடுக்கள் மாற்ற
மருந்தின்றி
மடிந்திட்டார்.....
மடிந்திட்டார்.....
அவலத்தின் கடும்
வலியால்
ஆவி நலிவுற்று,
வேறு வழியின்றி
விடை பெறும்
முடிவுற்றார்.....!
முடிவுற்றார்.....!
மண் தொட்டு வணங்கி-தாய்
மடியென்று கண் கலங்கி
புண் பட்ட உடலங்கள்
சுமந்து முன்
நகர்ந்தார்
நகர்ந்தார்
பல நாள்கள் துவைக்காத
வேட்டி கிழித்து
வெறும் கையை
வெறும் கையை
மேலுயர்த்தி
வெறுப்புற்ற வாழ்வின்
கடும் பயணம் தொடங்கியது
**உயிர்குடிக்கும்
வேகம்-கால்கள
திசை
தடுக்கும்
வேகம்-கால்கள
திசை
தடுக்கும்
தொல் நோக்கம்
முதுகு துளைத்து
மார்பூடு வெளியேற
முன் நோக்கி சாய்ந்தார்
முழுத்துயரும் முடிவுற்றார்.....!!
.jpg)